مد ایرانی جوان پسند و جذاب است

صحبت از ترویج مد ایرانی-اسلامی و اشاعه لباس ملی،چند سالی است که ازگوشه و کنار کشورشنیده مي‌شود. آبان سال91 معاونت فرهنگی وهنری وزارت ارشاد نیز واردعمل شد وازطراحان لباس خواست تا ايده‌هاي خود را كه با فرهنگ ملی و اسلامی مطابقت دارد، عرضه کنند.
اهداف برگزاری این نمایشگاه درچند محورخلاصه مي‌شد، معرفی مدل‌های پوشش اسلامی ایرانی بانوان، متناسب با فصل‌ها؛ افزایش و توسعه خلاقیت، نوآوری در مد و لباس اسلامی- ایرانی؛ ارائه پوشش مطابق با موازین اسلامی، فرهنگ و هویت ایرانی وایجاد تعامل و هم‌افزایی میان طراحان، تولید کنندگان و عرضه‌کنندگان، بخش مهمي از آن اهداف بود. هرچند، چند سالی است،ورود لباس هاس سنتی یا به قولی ملی به فروشگاه‌ها و مراکزعرضه پوشاک آغازشده است اما با یک نگاه کوتاه وجامع درمی‌یابیم که جاده فرهنگ لباس ملی، موانع متعددی پیش روی خود دارد و دسترسی به این فرهنگ راه دشواری را در پیش دارد.
نقطه اتصال عرضه وتقاضای پوشاک کجاست؟ ايجاد همبستگي بين توليدكنندگان و درنظر گرفتن نيازمخاطب جوان؛اولين شرط پيشرفت يك صنعت است. میثم مرادی دریکی ازمراکزخرید تهران فروشگاه لباس دارد. او درباره میزان تقاضا برای پوشاک سنتی و ارتباط آن با عرضه و تولید لباس ملی به تهران امروز می‌گوید: «چند سالی است که بحث استقبال از لباس ملی وجود دارد اما به نظرم ما نمی‌دانیم ازکدام لباس صحبت می‌کنیم.

 خیلی‌ها تصور می‌کنند که لباس ملی همان لباس‌های سنتی داخل سریال‌های تاریخی است حتی گاهی هم درکارهایی که به مغازه وارد مي‌شود، استفاده از این طرح‌ها به صورت مستقيم وجود دارد اما به نظرم این کافی نیست. به عنوان یک فروشنده که اغلب با جوانان ارتباط دارم و با نحوه انتخاب پوشاک آنها آشنا هستم؛ معتقدم طراحی مد و لباس امری سرسری وآسان نیست، زیرا جهان امروز وسعت زیادی دارد وطراحی لباسی که مطابق با فرهنگ خودی باشد باید سراسر ابتکار و نوآوری باشد و گرنه مشتری پیدا نمی‌کند و فروشندگان نیزبه علت ضرر اقتصادی از عرضه آن پرهیز مي‌كنند زیرا فروشنده‌ها اغلب به سود اقتصادی خود فکرمي‌كنند واین درنظرگرفتن سود و صرفه اقتصادي براي عرضه كننده، درهمه جای دنیا امری طبیعی است.»
سارا محمودی دخترجوانی که به همراه مادرش برای خرید مانتو به فروشگاه آمده است از زاویه دیگری به موضوع طراحي لباس ملي نگاه مي‌كند و مي‌گوید: «طراحی لباس ملی که فرهنگ دینی را نیزرعایت کرده باشد هم سخت است وهم آسان.به نظرم ترويج مد ملي واسلامي به عوامل درونی وبیرونی زيادي بستگی دارد.من خودم تا به حال به فکر خرید این سبک لباس‌ها نیفتاده‌ام زیرا اولین چیزی که به ذهنم مي‌رسد تیرگی رنگ و رسمی بودن این لباس‌هاست. آدم‌ها به تنوع نیازدارند. به نظرم اینکه همه یک جور لباس بپوشند توقع درستی به نظرنمی‌رسد.
عدم خلاقیت اولین مانع ترویج مد اسلامی: طراحی لباس دربسیاری ازکشورها صنعتی فراگیر وپردرآمد است.صنعتی که یکجانشین وثابت به نظر نمی‌آید. دکتر قرایی مقدم، استاد جامعه‌شناسی دانشگاه خوارزمی درباره تاثیرات متقابل سبک زندگی ولباس مي‌گوید: «پوشش ونوع لباس درطول تاریخ زندگی بشرهمواره درحال تحول وتغییر بوده است واین مسئله حتی درپوشش روستایی‌ها هم دیده شده است.اما حد سرعت پذیرش لباس با نوآوری ونوگرایی رابطه مستقیم داردواین نوآوری نیز برسبک زندگی مردم تاثیرمي‌گذارد.
دکتر قرایی مقدم درباره تاثیرابعاد پوشش درجوامع امروزی مي‌گوید: «مقوله فرهنگی پوشش دارای دوبعد فرهنگی واقتصادی است.اگرنوآوری درپوشش لباس برخواسته ازفرهنگ درونی وملی باشد اقتصاد فرهنگي نیزتقویت مي‌شود زیرا شكل‌گيري و دوام صنعت لباس نیاز به تکنیک وکارگر و استاد دارد. اگر به جای اشاعه فرهنگ ملی؛ تمام توجه ما به غرب باشد، مثل این است که کارگر غربی را برای فرهنگ ملی به کارگرفته‌ایم که این نوعی خیانت به اقتصاد ملي و فرهنگ خودي به شمار مي‌آيد. متاسفانه امروز تمامی نگاه ما مبتني بر الگوهای غربی است. اکثرجوانان ما نگاهشان به نوآوری‌های غربی دوخته شده است که این مسئله یک ضعف فرهنگی عمیق است كه بركشورما سايه افكنده است.
این جامعه‌شناس ازکشورهایی که درزمینه مد ولباس ملی موفق عمل کرده‌اند مثالی می‌آورد و می‌گوید: «نوآوری در زمینه لباس به معنی عینا پوشیدن لباس‌های گذشتگان نیست. ما نیاز به لباس شایسته و زیبا و متناسب با فرهنگ دینی داریم.کشورهایی مانند چین و ژاپن وتاجیکستان که درزمینه ترویج مد ملی موفق‌تر بوده‌اند از مدل‌های میهنی خودبه شکلی ظریف الگوبرداری کرده‌اند و صنعت طراحی داخلی لباس خود را بهبود بخشیده‌اند.»
چرا نمایشگاه‌ مد ولباس ایرانی راهگشا نیست؟ مهنازامیری دانشجوی رشته ریاضی درباره استفاده از لباس‌های ایرانی درمحل کارمی‌گوید: «تا به حال ندیده‌ام که درمحل کار یا دانشگاه کسی از لباس‌های ملی یا خاصی استفاده کند. چیزی که بیشتر در اداره‌ها مورد استفاده قرارمی‌گیرد،همان لباس رسمی و همیشگی است.» دکتر قرایی مقدم درباره عدم روی آوری به لباس‌های ملی می‌گوید: «چند سالی است که ما اقداماتی مانند برگزاری نمایشگاه لباس ایرانی را پیگیری و تبلیغ می‌کنیم،اما باز در اداره‌ها از همان پوشش قدیمی استفاده مي‌شود به همین سبب این اقدامات معمولا فایده ونتیجه ملموسی به بار نمی‌آورد.متاسفانه استفاده از رنگ‌های شاد وجذاب درکشورما زیاد جایگاهی ندارد واین مسئله نیز صنعت لباس ملی ما را دچار ضرر و زیان مي‌كند.»